نکات مهم درباره اقدامات اولیه در شکستگی ها

اصولاً در فصل زمستان میزان سوانح و حوادث منجر به شکستگی و دررفتگی اندام ها از سایر فصول بیشتر است اما در اسفند ماه به دلیل رسم دیرینه خانه تکانی در بین ما ایرانیان این گونه حوادث بیشتر دیده می شود . به همین دلیل بر آن شدیم تا نکاتی چند در مورد تظاهرات بالینی در شکستگی ها را متذکر شویم .

تقریباً همیشه می توان حضور یک شکستگی را فقط با یک شرح حال خوب و یافته های بالینی مربوطه دریافت ، ولی رادیوگرافی بمنظور تعیین دقیق ماهیت شکستگی ضروری می باشد .

در وضعیتی که بیمار بعد از آسیب وارده قادر به ایستادن و راه رفتن نمی باشد و یا توانائی حرکت عضو آسیب دیده را ندارد ، همواره باید به یک شکستگی مشکوک شد . حضور فوری بدفرمی در استخوان یک عضو ، واضحاً مشخص کننده شکستگی می باشد تاریخچه ای از وجود یک کبودی ، یک یا چند روز پس از سانحه نیز می تواند شکستگی را مطرح کند . ولی در بسیاری از موارد ، تاریخچه شواهد مشخصی را برای افتراق بین یک شکستگی و یک کشیدگی ساده یا کوفتگی بدست نمی دهد .

اگر چه در اکثر شکستگی ها تاریخچه مشخص از یک آسیب وجود دارد ولی باید به خاطر داشت که در موارد شکستگی ناشی از خستگی و شکستگی مرضی ( پاتولوژیک ) ، ممکن است وقوع درد و عدم توانائی بطور خودبخودی و بدون هر گونه عامل آسیب زا ایجاد شود .

احتیاط : از آنجائیکه بعضی اوقات بیمار قادر به حرکت اندام آسیب دیده و دردناک خود می باشد ممکن است اشتباهاً پزشک تصور کند که شکستگی وجود ندارد . ولی باید توجه داشت که در موارد خاص علیرغم وجود شکستگی ، عملکرد معقول عضو حفظ می شود .

انواع خاصی از شکستگی که ممکن است بدین طریق از چشم مخفی بمانند شامل این موارد می باشد : شکستگی های ناشی از خستگی ، شکستگی های استخوانهای کوچک خصوصاً در مچ دست ، شکستگی های ترکه ای کوچک در کودکان .

علائمی که شک به شکستگی را برمی انگیزاند شامل :

بدفرمی قابل لمس یا مشاهده تورم موضعی ، کبودی قابل مشاهده ،‌حساسیت شدید موضعی بر روی استخوان ، اختلال شدید عملکر